Ζαν Μισέλ Μπασκιά (Jean Michel Basqiat), 1960-1988

Ξεκίνησε να κάνει γκράφιτι στουs δρόμουs τησ Ν.Υόρκηs. Φωχόs Αιτινόs με Πορτορικάνικο αίμμα από τη μεριά τηs μητέραs του. Εκτοξεύει τα σπρέι του με οργή και χωρίs να το καταλάβει οι "τρομερέs" τοιχογραφίεs του γίνονται τέχνη. Σχολιάζει: "η γραμμή τηs ζωήs γλείφει τα μετρητά που λιώνουν μέσα στο χρηματοκιβώτιο". Υπογραφή: Samo. H "Village Voice" αποκαλύπτει την ταυτότητά του και τον θεωρεί Καλλιτέχνη.
Δουλεύει σαν DJ στο Mudd club, παιζει μουσική για τη Λορι Αντερσον, τον Τζάρμουs, τον Ντε Νίρο, τον Αντυ Γουόρχωλ. Αντικοινωνικόs, κοιμόνταν στην αποθήκη του club,μιλούσε λίγο κι έγραφε ποιήματα για την αγάπη και τουs φτωχόυs.
Οι πίνακέs του άμεσοι, γεμάτοι ζωτική ενέργεια. Γρήγορεs πινελιέs, όπωs ζωγράφιζε στουs τοίχουs. Kάτι που δεν άφησε ποτέ: τοίχοι, έπιπλα, πόρτεs και άλλα αντικείμενα ντύνονταν από το "μαύρο" του χρώμα. Η ζωγραφική του ένα πληρεs λεξικό, γεμάτο σύμβολα και εικόνεs ενόs χαοτικού κόσμου. Σχόλιο του Ζαν Φρανσουά Μπιζό: "...o Mπασκιά. ο παλιόs καλλιτέχνηs του γκράφιτι, εξαντλούσε τη γελοιότητα τηs επιτυχίαs. Οι υπερβολέs για φυγή χαράζονταν στο προσωπό του...ερχόμενοs στο Παρίσι, στο τέλοs τηs ζωήs του,όπωs και άλλοι πριν από αυτόν, όπωs o Tζιμ Μόρισον, στα ίχνη των ποιητών, δεν έβλεπε παρά μόνο ότι η τρέλλα των καμβάδων του αντικατόπτριζε τα φαντάσματα τηs δικήs μαs ιστορίαs, τηs αποικιοκρατίαs και τηs δουλείαs, ύστερα τηs ιστορίαs ωs επανάστασηs και τηs χειραφέτησηs των σκλάβων. Ο Μπασκιά, πέθανε από υπερβολική δόση ταλέντου στιs 12 Aυγούστου 1988".
περισσότερα στο http://www.basquiat.com/